Whiplash [film]

Tytuł: Whiplash
Reżyseria: Damien Chazelle
Ocena: 6/6

Andrew Neyman (Miles Teller) to dziewiętnastoletni perkusista uczący się w najlepszej szkole muzycznej w kraju - Konserwatorium Schaffera na Manhattanie. Chłopak gra w jednym ze szkolnych zespołów, jednak nikt go tam nie lubi i mimo że radzi sobie nieźle i tak nigdy nie jest perkusistą numer jeden. 

Pewnego dnia na próbę zespołu Andrew przychodzi Terrence Fletcher (J.K. Simmons), najbardziej wymagający nauczyciel, perfekcjonista. Zaprasza Neymana do swojej grupy muzycznej i już na pierwszej próbie Andy przekonuje się, że lekcje z nowym profesorem będą drogą przez piekło. Terrence to świetny nauczyciel, najlepszy, bycie w jego zespole to prestiż i przepustka do sławy. Terrence udziela nie tylko lekcji muzyki, ale także lekcji życia.

Fletcher testuje swoich uczniów do granic możliwości, rzuca najpodlejszymi obelgami, każe im grać do późnych godzin nocnych, aż będą perfekcyjni w tym, co robią, nie zwracając uwagi na zmęczenie czy krew lejącą się z dłoni młodego perkusisty. Ale Andrew to nie zniechęca. Trenuje jeszcze ciężej, aż przychodzi dzień, w którym przez przypadek otrzymuje swoją pierwszą szansę - konkurs muzyczny. Chłopak daje z siebie wszystko i kolejnym razem znów jest pierwszym perkusistą, jednak jak to zwykle bywa, coś musiało pójść nie tak. Autobus, którym jedzie Andy łapie gumę i gdy chłopak jedzie wynajętym autem, jest tak roztrzęsiony, że nie zauważa nadjeżdżającej ciężarówki. W szoku, chłopak wysiada ze stratowanego auta i pędzi na konkurs. Dociera cały zakrwawiony i kiedy zespół zaczyna grać, chłopak nie jest w stanie za nim nadążyć. Fletcher przerywa koncert i daje Andrew do zrozumienia, że powinien opuścić salę, co jest jednoznaczne z wydaleniem z grupy. Dziewiętnastolatek ma tego dość, puszczają mu nerwy i rzuca się na nauczyciela, za co zostaje wyrzucony ze szkoły. To jednak nie koniec rywalizacji między uczniem i mistrzem. Dopiero później odkryją jak bardzo obaj są mściwi, a jednocześnie genialni w tym, co robią.

Whiplash to opowieść o tym, jak kosa w końcu trafia na kamień. To starcie dwóch bardzo silnych osobowości, perfekcjonistów, którzy nie odpuszczają, dopóki nie dostają, czego chcą. Z takiego połączenia może powstać mieszanka tylko i wyłącznie wybuchowa i tak też się dzieje. Whiplash to film, który trzyma w napięciu od początku do końca. To film, który sprawia, że serce bije mocniej i szybciej, film, który zapada w pamięć na długo i pozostawia człowieka roztrzęsionym i z przyspieszonym oddechem.

Mogę szczerze powiedzieć, że to chyba najlepszy film, jaki widziałam. Nie pamiętam wszystkich filmów, jakie kiedykolwiek obejrzałam, ale żaden jeszcze nie wywołał u mnie tak silnych emocji. Teller okazał się aktorem z niesamowitym talentem, J.K. Simmons również pokazał, co potrafi, w rolę nauczyciela-tyrana wcielił się świetnie.

Nie jestem fanką jazzu, ale ścieżka dźwiękowa w Whiplash jest naprawdę dobra i kto wie, może przekonam się do tego rodzaju muzyki.

Film polecam dosłownie każdemu. Poster się nie myli, to naprawdę brawurowe dzieło i obowiązkowa pozycja każdego kinomaniaka.